Sprzęt: bagietka, dwa szklane naczynia
Przebieg doświadczenia :
Do dwóch naczyń wlewamy po 200 ml wody. Do zestawu numer 1 wsypujemy dużą łyżkę glukozy, a do zestawu numer 2 łyżkę skrobi.
Następnie mieszamy zawartość obu naczyń. W zestawie nr 1 powstał klarowny roztwór, natomiast w zestawie nr 2 obserwujemy zmętnienie roztworu.
Po upływie 5 minut widzimy że glukoza w pierwszym naczyniu rozpuściła się. Natomiast skrobia w drugim naczyniu opadła na dno nie rozpuszczając się w wodzie.
Wnioski:
"Cukry proste są cegiełkami, z których zbudowane są wszystkie węglowodany. Najważniejszym dla ustroju cukrem prostym jest glukoza (cukier gronowy). Wszystkie wyższe organizmy zwierzęce czerpią przede wszystkim energię z rozpadu tego właśnie cukru. Glukoza, podobnie jak inne heksozy oraz disacharydy, jest dobrze rozpuszczalna w wodzie, przez co ma właściwości osmotycznie czynne, proporcjonalne do jej stężenia w roztworze. Niezależnie od tego, w jakiej postaci węglowodany zostaną spożyte, spalone zostają tylko wtedy, jeżeli ulegną zamianie na cukier prosty. Natomiast wielocukry, czyli polisacharydy są zbudowane z większej liczby grup jednocukrowych. Najpospolitszym wielocukrem roślinnym jest skrobia. Jest ona zazwyczaj trudno rozpuszczalna w wodzie i tworzy roztwory koloidalne. Złożone wielocukry, zanim zostaną rozłożone na cukry proste muszą ulec wielokrotnemu trawieniu przez serię enzymów hydrolitycznych. Wchłonięciu mogą ulec tylko cukry proste. Po wchłonięciu w jelicie cukry te przechodzą do żyły wrotnej i dalej do wątroby. Glukoza przekształcana jest w nierozpuszczalną postać zapasową – glikogen, czyli swego rodzaju „skrobię zwierzęcą” . W miarę zapotrzebowania zmagazynowany glikogen jest z kolei rozkładany do glukozy, która zostaje wprowadzona do krwiobiegu, aby zapewnić stały poziom cukru w organizmie.....Emilia IId, VII LO w Toruniu"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz